عزت و نفس

یکی از مهمترین عناصر در روند بلوغ انسان، رشد عزت نفس به‌‌صورت صحیح است. برخی از انسان‌‌ها خود را بزرگتر از آنچه که هستند می‌‌پندارند و برخی نیز به‌‌شدت احساس تحقیر می‌‌کنند. به‌‌جای هر کدام از این نگرش‌‌های افراطی در مورد خود (خود کم‌‌بینی یا خود بزرگ‌‌بینی) بهتر است همانطور که پولس رسول فرمود «واقع‌‌بینانه در مورد خود قضاوت کنیم» (رومیان ۱۲:۳). برای تحقق بخشیدن به این کار بایستی دیدگاه کتاب‌‌مقدس را در مورد هویت خود به یاد آوریم. از یک سو ما انسان‌‌هایی هستیم که به‌‌صورت خدا خلق شده‌‌ایم و از سوی دیگر گناهکارانی هستیم که دچار تباهی شده‌‌ایم و تحت داوری خدا می‌‌باشیم. ما هم محصول خلقت هستیم و هم محصول سقوط. این تضاد انسانیتِ ماست.

از میان این دو افراط نامتعادل (برتری و فرومایگی)، دومین حالت در دنیای امروز بیشتر شایع است. افراد زیادی هستند که احساس می‌‌کنند مورد پذیرش و محبت نیستند و خودشان را بی‌‌ارزش می‌‌بینند. پس مهم و به جا است که عیسی راجع به "‌ارزش" ‌ما به‌‌عنوان یک انسان صحبت کرد و آن را با ارزش گنجشکان مقایسه نمود. او گفت: «پس مترسید، زیرا ارزش شما بیش از هزاران گنجشک است» (متی ۱۰:۳۱ و لوقا ۱۲:۷). او عمداً کم‌‌اهمیت‌‌ترین و کوچکترین موجودی را که می‌‌توانست به آن فکر کند انتخاب کرد و سپس از کوچکترین به بزرگترین رسید. اگر حتی یک گنجشک «نزد خدا فراموش نمی‌‌گردد» (لوقا ۱۲:۶) و یا بدون اراده و آگاهی خدا «به زمین نمی‌‌افتد» (متی ۱۰:۲۹)، چقدر بیشتر خدا فرزندان انسانی‌‌اش را به یاد آورده و آنها را محفاظت می‌‌کند.
تنها روشی که می‌‌تواند به ما کمک کند تا ارزش خودمان را بیشتر بدانیم این است که بفهمیم ارزش ما نزد خدا چیست. عیسای ‌‌مسیح گفت که حتی یک گنجشک نزد خدا فراموش نمی‌‌شود و این در حالی است که ارزش ما بسیار بیشتر از چندین گنجشک است. پس اگر خدا از گنجشک‌‌ها که پرندگانی به‌‌نظر ناچیز و کم‌‌اهمیت هستند نگهداری می‌‌کند چقدر بیشتر از ما حفاظت می‌‌کند. به‌‌راستی که خدا محبت خودش را در صلیب به ما ثابت کرد.
پس «ارزش من ارزشی است که نزد خدا دارم، که بسیار عظیم است، چرا که مسیح جان خود را برای من فدا کرد.»