خداوند را سپاس گویید، زیرا که او نیکو است و محبتش تا ابدالآباد است! چنین گویند فدیه‌شدگان خداوند، که ایشان را از تنگی فدیه داده است

مزمور ۱۰۷

خداوند را سپاس گویید، زیرا که او نیکو است و محبتش تا ابدالآباد است! چنین گویند فدیه‌شدگان خداوند، که ایشان را از تنگی فدیه داده است، و از سرزمینها گِردشان آورده است، از شرق و غرب، از شمال و جنوب. برخی در بیابانهای بی‌آب و علف سرگردان شدند، و راه به شهری مسکون نیافتند؛ گرسنه و بسیار تشنه، جانشان در اندرونشان کاهیده شد. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند، و ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید. آنان را از راهی راست هدایت کرد، تا به شهری مسکون درآمدند. پس خداوند را به‌سبب محبتش سپاس گویند، به‌جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم. زیرا که جان آرزومند را سیر می‌‌گرداند و جان گرسنه را به چیزهای نیکو پر می‌‌سازد. برخی در تاریکی و ظلمت غلیظ نشسته بودند، زندانیان ظلم و زنجیرهای آهنین؛ زیرا بر کلام خدا طغیان ورزیده، و مشورت آن متعال را نپذیرفته بودند. پس دلهای ایشان را زیر بار مشقت خم ساخت؛ و لغزیدند و یاری‌رسانی نبود. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند، و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید. ایشان را از تاریکی و ظلمت غلیظ بیرون آورد، و بندهای‌ ایشان را بگسست. پس خداوند را به‌سبب محبتش سپاس گویند، به‌جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم. زیرا که درهای برنجین را در هم می‌شکند، و پشت‌بندهای آهنین را دو پاره می‌کند. برخی به واسطۀ راههای عصیانگرانۀ خود احمق گردیدند، و به سبب تقصیرات ‌خویش ستم دیدند. جان ایشان از هر خوراکی کراهت داشت، و به دروازه‌های مرگ نزدیک آمدند. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند، و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید. کلام خود را فرستاد و شفایشان داد، و ایشان را از نابودی خلاصی بخشید. پس خداوند را به‌سبب محبتش سپاس گویند، به‌جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم. قربانیهای تشکر تقدیم کنند، و با فریاد شادی کارهای او را بازگویند.